Sitodruk jest techniką druku sitowego mającą wynalezioną przez Japończyków. Pierwowzory sitodruku opracowana w XIX wieku, gdy jako szablonu używano wykonanego z papieru wzoru i siatki stworzonej z mieszaniny ludzkich i zwierzęcych włosów. Obecnie forma drukowa składa się z aluminiowej ramy, na którą naciąga się nylonową, metalową lub poliestrową siatkę z motywem graficznym. Przez taką matrycę przetłacza się farbę.
Szablon wykonuje się metodą światłoczułą (siatka pokrywana jest emulsją, którą po wyschnięciu naświetla się w kopiogramie), dzięki czemu nie przepuszcza ona farby. W siatce część oczek nie jest zakryta i to przez nie przepływa emulsja, odbijając się na materiale. W jednym centymetrze siatki drukarskiej znajduje się zwykle 100-150 włókien, a oczko ma średnicę 34-40 mikrometrów.
Sitodruk świetnie nadaje się do produkcji gadżetów reklamowych, ponieważ pozwala wykonać nadruk na wielu tworzywach, np. papierze, folii, tekturze, metalu, syntetyku. Zadrukowywana powierzchnia może mieć nieregularne kształty (np. butelka szklana, odzież, opakowania plastikowe, długopisy reklamowe) oraz duże rozmiary (technika ta jest wykorzystywana również w druku wielkoformatowych banerów reklamowych zawieszanych w ruchliwych, dobrze widocznym miejscach).
Dzisiaj funkcjonowanie branży reklamowej trudno byłoby sobie wyobrazić bez tej techniki drukarskiej. To właśnie dzięki niej możliwa jest produkcja artykułów biurowych, plakatów, upominków w firmowych barwach oraz nanoszenie na nich treści marketingowych: